De dag dat je kiest ‘dit heb ik te doen’, voelt alsof je in een achtbaan roetsjt.
De kick die de rit je geeft en de adrenaline die je aanmaakt.
Het zet je in een hogere snelheid.
Als je de juiste inspiratie te pakken hebt, beleef je sterke snelheidsveranderingen van richting.
Zo’n versnelling geeft mij emotioneel het enthousiasme.
Die snelheid zet me dan richting G(roei)-kracht.

Mijn carrière commercieel begon ik voor een corporate bedrijf.
Na 9 jaar werd ik van het lijstje high-potential gestreept.
Bezuiniging in het team, keuze tussen man of vrouw.
Overigens ging het daar niet over, maar het werd er wel bij gezegd.
De afwijzing voelde pijnlijk.

Koppig en onzeker, nam ik ontslag en zocht betere roetsjbanen.
Interim hopte ik door nogal wat grotere organisaties.
In de rol van praktische ondersteuning op verander-programma’s.
Van Tilburg tot Groningen.
Aan huis startte ik een coaching-praktijk voor kleine en grote mensen.
Mijn koppige koppie vond dit geweldig.
M’n lijf vol van adrenaline.

Tot covid19, de lock-down, roetsjte ik als (team)coach op verander-trajecten in organisaties. Vloog vermoeid door het land als communicatietrainer en schoolde met een partner bestuurders/leiders in coach-vaardigheden.

Allerlei toenemende idealen begonnen een vlucht met me te nemen.
Voor zelfontwikkeling zat ik in een mkb-vrouwenvereniging en een bestuur van een politieke partij. Het ontkende gevoel van onveiligheid tussen vrouwen onderling, werd daar voor mij een forse wake-up. En hoe mannen dat kunnen hebben, onveiligheid bij vrouwen én hoe pikorde werkt, was ook zo iets. Onbedoeld doe je zelf mee aan een onnatuurlijke disbalans in de samenleving. Tot je het doorhebt.

Privé trouwde ik met m’n zakelijk partner en strandde het huwelijk vlak na de pandemie. Hard werken, economische crisissen, allerlei gedoe en mantelzorg, zette me richting de vrije-val-versnelling. 

Keihard landde ik op het kronkelpad. De adrenaline werd vervangen door cortisol. Ik stond vast in angst. Kon geen kant meer op.
Drie jaar lang kijken in de rookspiegel.
Tot helderheid kwam. Sommigen noemen het burn-out. Kan.

Een jaartje in stilte, alleen, zorgen voor mezelf en de dieren op het boerderijtje.
Totdat ik mezelf weer zag.
Bianca, kalm in eenvoud.
Het dierenmeisje blij in de natuur.
De creatieve zakenvrouw met humor en hart voor mensen.
En een menselijke visie op natuurlijk leiderschap.

Mijn intuïtieve hart en buik zijn open, energiek in verbinding,
mijn rationele hoofd ondersteunt.
Stap voor stap, opnieuw begonnen met zacht dienstbaar werk.

En jij. Hoe Roetsj jij nu in 2024?

P.S.
In voorjaar 2024 ga ik een klein groepje ‘zakenvrouwen op missie’ exclusief ondersteunen op mijn boerderijtje. Om hun eigen natuur in leiderschap te vinden. 6 maanden krijgt die expressie een boost. Dit zijn ‘multifunctionele’ zakenvrouwen die een fijngevoelige neus voor iets hebben. Wil je daar wat informatie over, stuur me dan even een bericht op bianca@dynamischcoach.nl